RESCUE – ARAMA – ÇIKARMA – KURTARMA
            Arama yapılırken 3 önemli kriter vardır;
1.     Aranılan alanın sınırlarının belirgin olması.
2.     Arama – tarama metodunun seçilmiş, belirlenmiş olması.
3.     Belirli bir başlangıç noktası olması gerekir.
             Arama alanının sınırlarını belirlerken, kaybolmanın olduğu yere ait maksimum bilgiler toplanır. Dip yapısı, Meyil, akıntı olup olmadığı.... gibi. Varsa akıntı da hesaplanarak ve belirli bir enin kat sayısı ile çarpılarak taranacak bölgenin sınırları belirlenir. Bu belirleme markalama yöntemi ile yapılır. Markalama için su üstü ve su altı şamandıraları kullanılır.
             Acil durumlarda yanımızda fazla şamandıra olmayabilir. Böyle durumlarda bol bol ip vardır. Bu ipleri kullanarak şamandıraları kendimiz üretebiliriz. Örneğin; pet su şişelerine ip bağlayıp, ipi şişenin etrafına dolarız, ucuna da  bir ağırlık bağlarız, böylece suya atılınca ip kendini açar. Taranacak bölge olabildiğince çok şamandıra ile markalanmalıdır.
  
             Arama yapılacak bölge meyilli olabilir, bu yüzden derinlik + 2 m. gibi fazla yer sapması yapmayacak şekilde ip sarkması olmalıdır.
             Dipte yüzüş mesafesinde, küçük dip şamandıraları kullanılmalıdır.
             Dalıcılardan birinin kemerine de bir şamandıra bağlanmalıdır, böylece teknede aşağıdaki dalıcıyı takip eden şahıslar krokiyi işaretleyebilirler. Bu sayede olabilecek hatalar, sapmalar, atlanmış bölgeler kontrol edilmiş olunur. Dipteki şamandıralar da dalıcıların düz gitmelerini sağlar.
             Dip taramalarında en yaygın kullanılan yöntem U Pattern yöntemidir.
             U Pattern Yönteminde;  4 dalıcı yan yana gelir ve düz giderek o bölgeyi tararlar. Aralarında 1 kişi sadece navigasyondan sorumludur. Diğer 3 kişi onunda alanını içerisine alacak şekilde tarama yapacaklardır. Bu alan belirlenirken, aranılan cismin ebatlarının izin verdiği kadar yukarıdan yapılır. Arama yapan dalıcıların tarama alanları tam uç uca değil, kesişip kör nokta kalmayacak şekilde olacaktır.
             Tarama yapılırken bir yandan gidilip, bir yandan da dip şamandıraları dikilir. Bir baştaki şamandıraları dikerken, diğer baştaki diğer tarafta kalan şamandıraları toplar. Bu arada navigasyon yapan dalıcının kemerine bağlı şamandıradan da yukarıda bulunan ekip takip eder.
  
             Diğer bir yöntem ise; Belirlenen başlangıç noktasına bir şamandıra atılır ve dalıcı gittikçe genişleyen kareler çizerek etrafı tarar. Her köşede dip şamandırası konulur, köşede birleşince, diğer şamandıra alınır ve yeni yerine konulur. Böylece kör nokta kalmaması sağlanır.
             Başka bir yöntem ise; Bir cisim aranırken, iki dalıcıdan biri dibe oturur ve bir ip tutar. İpin diğer ucunu tutan ikinci dalıcı daireler çizerek etrafı tarar
  
             Jack Stay yöntemi; Az sayıda dalıcı ile geniş bir bölge taranacaksa, iki dalıcı ipin iki ucundan tutarak, dibe sürterek tararlar. İp ile tarama yönteminde, daha geniş arama bölgesi varsa, iki kişiden fazlası da ipi tutarak aramaya katılabilir.
  
             Arama yaparken olabildiğince yukarıdan yapılmalıdır. Paletler 10° - 15° yukarı doğru hareket ettirilmelidir. Derinlik ve görüş mesafesine göre, tüpsüz arama yapmak çok daha uygundur.
  
             Her kaybolma olayı, kendine özel vakadır. Mevcut stillere ilave stiller de eklenebilir. Aranılan cismin, aranılan bölgenin özelliklerine göre yeni yöntemler geliştirilebilir.

             Aranılan Cismin – Ağırlığın Yukarı Çıkartılması ;
•        Asla kendi BC mizi kullanılarak, aşağıdan her hangi bir cisim çıkartılmaz.
•        Bulunan cisim çıkartılmaya başlamadan önce bir işaretle markalanmalıdır. Genelde sağlam bir ip ile bağlanır.
•        Bağlanan iple beraber yukarı, tekneye çıkıp aşağıdan yukarı çekilerek cisim çıkartılır.
•        Vinç ile yada paraşüt kaldırma torbası da kullanılır.
             *** 15 Ağustos 1990 tarihli resmi gazetedeki dalış yönetmeliğine göre, aşağıdan balon kullanarak her hangi bir cisim çıkartmak yasaktır.
             Paraşüt balonlarının içerisine basılacak havanın miktarı da önemlidir. Paraşütün boyu buna göre seçilmelidir.
             30 m. de 4 atm basınç vardır. 20 kg. lik bir cismi çıkartmak için 80 litre hava basılması gerekir.
             *** Asla yukarı çıkartılan cismin altında durulmaz.
             Eğer su altından bir insan çıkartılacaksa;
             Böyle durumlarda 2 türlü problemle karşılaşılabilir:
1.     Nefes Alan – Baygın dalıcı
2.     Nefes Almayan Dalıcı
1.     Eğer nefes alıyorsa ; Şahıs omzundan dürtülerek uyarılır – Kendi BC ‘miz söndürülür – o şahsın BC’ si kullanılarak ve de nefes verdiği kontrol edilerek yavaş bir şekilde yukarı çıkartılır.
             *** Kurtarmalarda birinci öncelik kurtarıcının hayatıdır.
             Yüzeye çıkıldıktan sonra yapılacak ilk şey kazazedenin yüzerliğini sağlamaktır. Kurşun Kemer çözülerek BC ‘ nin rahatlaması sağlanır. Kurşun kemer çıkartılırken aşağıda kimsenin olmadığından emin olunmalıdır.BC ’nin rahatlaması, diyaframa daha az baskı yapması sağlar ve böylece kazazede nefes almada güçlük çekmez.
             *** Kurşun Kemer asla dipte atılmaz.
2.     Eğer nefes almıyorsa ; Nefes almayan dalıcı da aynı şekilde yukarı çıkartılır. Ciğerlere baskı yapılarak, göz temasını kaybetmeden, hava kabarcıklarını kontrol ederek, başı 45° yukarı bakacak şekilde, onun BC ‘ si kullanılarak yukarı çıkılır.
  
             Nefes almadığı için suni teneffüs yapılır.Su içerisinde suni teneffüs yapılacak ise en ideali şnorkel ile yapmaktır.
             Kazazedeyi Karaya alırken;
•        Kumluk bir bölgede taşınacaksa, diyafram bölgesinden değil, koltuk altından tutularak sürüklenir.
•        Kayalık bir bölgeden karaya çıkartmak gerekiyorsa, itfaiyeci yöntemi kullanılır.
•        Tekne üzerine çıkartmak gerekiyorsa, sedye ile yada ip kullanarak çıkartılır.